Krótki esej o czasie cz.4

Krótki esej o czasie cz.4 to kolejna część większej całości (zobacz początek: Krótki esej o czasie cz.1), który stara się podsumować informacje, które zostały opublikowane na stronie Teorii Przestrzeni Kwantowej i na BlogToE. Teraz przypomnimy Koncepcję Przestrzeni Kwantowej, która zostanie zaprezentowana w dość skrótowej formie.

Koncepcja Przestrzeni Kwantowej zakłada istnienie innych Miejsc, innych Światów, które nie mają takich Atrybutów jak dzisiejszy Wszechświat. Oznacza to, że nasza dzisiejsza, otaczająca nas Rzeczywistość, jest “produktem końcowym” innych miejsc, innych Światów. Jeśli taka Przestrzeń Kwantowa istnieje, to również “Czas”, jego opis i definicja jest “produktem końcowym”.

Nasz opis Rzeczywistości – w naszym Tu i w naszym Teraz, stosuje modele różnych Światów – mikro-świat cząstek elementarnych oraz makro-świat do opisu Wszechświata. Może to oznaczać, że pojęcie, koncepcja czasu jest przez nas nie odpowiednio rozumiana. Pojęcie „czasu” jest wielowymiarowe i wymaga nowej interpretacji.

Co to jest czas w nowej interpretacji? Aby to zrozumieć należy cofnąć się do początku, kiedy nasz Wszechświat sią formował. Być może, gdyby można było znaleźć się w tamtym miejscu, można by było zrozumieć, jakie prawa fizyki tam obowiązywały. Jeśli założyć, że nasz opis powstania Wszechświata mógł przypominać opis zawarty w teorii Wielkiego Wybuchu, to przed Wielkim Wybuchem nie było niczego, co moglibyśmy wykorzystać do opisu “Startu Świata”.

Start Świata – “Osobliwość” nie może zatem zostać opisany według naszego wyobrażenia postrzegania otaczającej nas Tu i TERAZ Rzeczywistości – nie było tam wówczas żadnych wielkości fizycznych, żadnego czasu. Oznacza to, że nasze wielkości fizyczne do opisu otaczającej nas Rzeczywistości, musiały transformować do produktów naszego TERAZ – do dzisiejszej postaci układu SI. Być może „Osobliwość Inicjalna” wówczas nie oznaczała tego, jak rozumiemy taką „Osobliwość” Tu i Teraz? Zacznijmy najpierw od samej Powstającej struktury Przestrzeni Kwantowej.

Struktura Przestrzeni Kwantowej (patrz rys. 1), jest w stanie odwzorować każdy, dowolny moment czasu. Takie odwzorowanie jest interpretowane jako stabilny obraz materii dla tego konkretnego momentu czasu (kwant czasu). Stabilny obraz materii może istnieć tylko dla konkretnego punku czasu, dlatego w naszym Tu i Teraz ważny jest tylko moment teraźniejszy. Nie mamy dostępu do „Przeszłości” ani do „Przyszłości” ponieważ one istnieję, ale są niestabilne w czasie – w naszym Tu i Teraz są już nieaktualne, albo będą. Analogicznie można powiedzieć, że nasze pojęcie „czasu” składa się z sekwencji takich momentów.

Jeśli zatem z naszego punktu widzenia najważniejsze jest nasze Tu i Nasze Teraz, to jak interpretować materię, która uległa destabilizacji w czasie? Oznacza to, że taka materia pozostała gdzieś w przeszłości, albo dopiero doświadczymy ten obraz materii w przyszłości w formie otaczającej nas Rzeczywistości. Wszystko co mamy, to stabilny obraz materii w naszym Tu i w naszym Teraz. Otóż, niestabilne w czasie obrazy materii występują dookoła nas, ale nie mamy do nich żadnego dostępu.

Dzbanek, który stoi nieruchomo przed nami w kolejnej chwili jest już zupełnie innym obrazem materii. Po pierwsze, mój punkt obserwacji mógł się zmienić na skutek większego mojego oddechu w poprzedniej chwili. Po drugie, na skutek promieniowania kosmicznego mogły zajść jakieś procesy starzenia się materiału, z którego zrobiony jest nasz dzbanek – i jeszcze więcej i więcej przypadków.