Na skutek oddziaływania energetycznego splątanej, elementarnej cząstki +Energii, pojawia się osobliwość. Przyrównamy to, jak do zachwiania stanu energii, stanu równowagi, jedyna pewna rzecz, która może się wydarzyć, jak pewna, konsekwentna. To też kolejne prawo fizyki Tu panującej. Prawo Konsekwencji.
Z prawa konsekwencji, w niebycie -Energii może pojawiać się jedna i tylko jedna elementarna cząstka +Energii, albo dowolna liczba elementarnych cząstek +Energii, liczba przecież nie istnieje w niebycie -Energii. Zatem Akt Kreacji może być replikowany na dowolną ilość cząstek +Energii. Załóżmy, że są dwie – w Tu miejscu nie ma założeń i nie ma liczb, ale można powiedzieć, że dowolna liczba to dwa.
Mamy teraz dwie cząstki +Energii. To jakby dwa punkty błyskające obok siebie. Teraz dopiero robi się ciekawie. Układ zyskuje kolejne prawo fizyki – „wymiar”, odległość pomiędzy dwoma cząstkami, której nie ma, właściwie ma zupełnie inną interpretację. Mamy „czas i wymiar”, co prawda trochę dziwnie wygląda ta odległość, ale zawsze to coś, co można próbować sobie wyobrazić, zinterpretować. W Tu miejscu, cząstki nie widzą się jeszcze nawzajem, jeszcze.
Odległość mierzona jest – w sztukach, właściwie w liczbie +Energii istniejących Energetycznych cząstkach. Fizyka adekwatna w Tu miejscu, nie mam długości, jaką możesz sobie wyobrazić. Mamy dwie cząstki +Energii, wynika z tego że odległości jest 2, płaszczyzna, zawiera dwie cząstki. Bardziej adekwatnie powinniśmy użyć słowa; gęstość niż odległość.
Odległość pomiędzy nimi może być dowolna, albo nieskończona, albo zerowa. W Tu świecie nie ma to żadnego znaczenia, w niebycie -Energii pojawiły się dwie cząstki +Energii, a odległości jest dwa, to jakby pojawił się jeden dodatkowy wymiar. Trzecia cząstka elementarna +Energii da nam kolejny wymiar. Właściwie to omówimy to szczegółowo później.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz