Horyzont Czasoprzestrzeni

Horyzont Czasoprzestrzeni naszego Teraz jest interpretacją naszej Czasoprzestrzeni, która dokładnie odwzorowuje nasze prawa fizyki dla Ogólnej Teorii Względności. Można go interpretować jako część naszego Wszechświatu ograniczonego z jednej strony wpływem „Osobliwości Inicjalnej”. Jeśli „Osobliwość Inicjalna” była na samym początku, jako Praprzyczyna, to nie mogła znać pojęcia czasu.

Czy zatem jest Horyzont Czasoprzestrzeni. Horyzont Czasoprzestrzeni naszego Teraz wyznacza, interpretuje granicę naszego Wszechświata z naszego punktu widzenia - to nasze Tu i Teraz definiuje, lub raczej dookreśla Horyzont Czasoprzestrzeni naszego Teraz. Praktycznie, z punktu widzenia naszego Wymiaru Czasu nie jesteśmy w stanie przekroczyć tej granicy, ponieważ poza tą granicą Wszechświat należy do naszej "przeszłości". Jeśli udałoby nam się przekroczyć tą granicę, to wówczas musielibyśmy cofnąć się w czasie.

Poza tą granicą nie ma dostępu do obrazu Wszechświata. Wszystko co pozostało po tym odległym Wszechświecie - odległym w czasie i w dystansie, to tylko "informacja". Informacja ta, przedostaje się do naszego Wymiaru Czasu transportowana przez fale elektromagnetyczne, światło, promieniowanie itp. Informacja ta, podąża do nas zgodnie z kierunkiem ekspansji naszego stabilnego Wszechświata, który ograniczony jest jednostronnie tylko Horyzontem Czasoprzestrzennym nasze Wszechświata.

Kierunek rozszerzania się Wszechświata może dokonywać się zgodnie z ekspansją Wszechświata - nasz Wszechświat może mieć jedyną granicę - Horyzont Czasoprzestrzeni. Jeśli byliśmy, czy raczej jesteśmy częścią "Osobliwości Inicjalnej”, to wszystko za zgodą symetrii dokonuje się po najkrótszej "drodze", nawet jeśli informacja, która jest przenoszona przez "Światło" zostaje zakrzywiona, to i tak, tak informacja dotrze do nas w optymalny sposób - najkrócej jak to możliwe.

To „Osobliwość Inicjalna” działa według określonego prawa – nawet jeśli dla nas ludzi prawo „Osobliwości Inicjalnej” to pewien rodzaj chaosu. „Osobliwość Inicjalna” stanowi ogromne oddziaływania grawitacyjno-czasowe - być może z naszego punktu widzenia. Wynika to z zasady symetrii – Czarna Dziura dziedziczy atrybuty „Osobliwości Inicjalnej”. Znaczące wpływy „Osobliwości Inicjalnej” zostają ograniczone do Horyzontu Czasoprzestrzeni naszego Teraz. Horyzont oddziela nas od „Osobliwości Inicjalnej”. Horyzont Czasoprzestrzeni twory w ten sposób pewien bufor, który umożliwia nam stosowanie podstawowych praw fizyki.

Za nami jest „przyszłość” – kolejny etap ekspansji Wszechświata, do którego nie mamy dostępu. To część naszej Energia w formie promieniowania będzie kolejnym etapem ekspansji Wszechświata. Zaniesie informację, która posłuży do powstania kolejnych części Wszechświata. I tak dokona się następny etap ekspansji Wszechświata. Póki co, tych miejsc jeszcze nie ma – dopiero w „przyszłości” dotrze informacja o nas jako punkt D.

Jeśli zatem informacja, która do nas dociera z odległych obiektów jest z poza Horyzontu Czasoprzestrzeni naszego Teraz, to ulega ona zjawisku zakrzywienia i jest odwzorowana na "krzywiźnie Horyzontu". Oznacza to, że Horyzont Czasoprzestrzeni naszego Teraz dopełnia "informację", która pochodzi z nieistniejącego Wszechświata z naszego punktu widzenia.

Marek Ożarowski