Czas w mikro-świecie

Definicja "Czasu" z naszego punktu widzenia jest dość prosta - "czas jest jak rzeka i wszystko w niej płynie". Mamy poczucie upływu czasu, jego kierunkowości i nieodwracalności zdarzeń. Otacza nas poczucie, że wszystko kiedyś przeminie. Ale. Nasz Wszechświat złożony jest z mikro-świata i z makro-świta - wszędzie tam zachodzą zjawiska - nie inaczej, jak "w czasie". Jak zatem może wyglądać Czas w mikro-świecie?

Czas w mikro-świecie musi być również inaczej postrzegany. Wynika to z przede wszystkich z prędkości Cząstek Elementarnych. Niektóre cząstki w Mikro-świecie osiągają prędkości w pobliżu prędkości granicznej “C” – a tak prędkość odpowiada prędkości światła. Oznacza to, że w zależności od szybkości cząstki, dokonuje się interpretacja stabilizacji masy w “czasie”. Masa – powiązana jest więc z naszą definicją “Czasu” – definicją, która współtworzy układ jednostek SI.

W świecie Cząstek Elementarnych dokonują się zupełnie niewyobrażalne dla nas rzeczy. Oznacza to, że w mikro-świecie cząstki elementarne poruszają się z ogromnymi prędkościami - to prędkości bliskie prędkości światła. Z naszego punktu widzenia, poruszanie się z prędkością światła, no może ciut mniejszą, to dość abstrakcyjny punkt widzenia. Tego typu aktywności cząstek elementarnych muszą również wpływać na inne postrzeganie "Czasu". Czas w mikro-świecie musi "zachowywać się inaczej, Czas w mikro-świecie ma zupełnie inna interpretację.

Jak zatem traktować "Czas" w mikro-świecie? Czas w mikro-świecie wyznacza pewna granicę. Granica ta, stabilizuje masę/materię w konkretnym punkcie Czasoprzestrzeni. Oznacza to, że Powyżej tej granicy, cząstka elementarne nie jest stabilna w czasie - może przybywać gdzieś poza/między czasem. Oznacza to, że nie mam swojej determinacji czasowej - to tak jakby mogła przebywać w kilku miejscach w jednej chwili. Determinacja miejsca (przestrzeni) jest z naszego punktu widzenia również niestabilna. To efekt naszego ustabilizowania w czasie - naszego "przywiązania" do czasu naszego Wymiaru Czasu.

Można zatem powiedzieć, że "czas" w mikro-świecie zachowuje się charakter dualny, podobnie jak cząstka elementarna posiada swój atrybut dualności - Dualizm korpuskularno-falowy. Kiedy cząstka jest ustabilizowana w czasie - zachowuje atrybuty cząstki, ma swoją masę, pęd i energię. Kiedy jednak "zbliża się" do granicy - prędkości granicznej "C" - wówczas traci stabilizację w czasie i zachowuje się, jak fala - jej masa rozrzedza się po trajektorii toru. Masa staje się w ten sposób prawdopodobna w różnych miejscach - nie ma konkretnej determinacji miejsca ani Czasu - z naszego punktu widzenia staje się falą, ma atrybuty fali, a nie cząstki. Nie możemy przypisać jej masy do żadnego, pewnego punktu w Czasoprzestrzeni. Może za to, być w kilku miejscach na raz, z takim samym prawdopodobieństwem.

Czas w mikro-świecie jest wyznacznikiem stabilizacji. Stabilizacja ta, jest interpretowana jako obraz - stabilny obraz kawałka Wszechświata (masy/materii), w konkretnym punkcie Czasoprzestrzeni. Oznacza to, że cząstki elementarne, które istnieją w mikro-świecie mają rozszerzoną definicje "czasu", albo posiadają dwie, różne definicje "czasu". Jedna z tych definicji bardzo przypomina nasz Wymiar Czasu i współtworzy układ jednostek SI. Druga definicja dotyczy bycia poza czasem.

Takie podejście do definicji w mikro-świecie, oznacza wytłumaczalne, podwójne, sprzeczne z naszego punktu widzenia, atrybuty dla zjawisk funkcjonujących w mikro-świecie. Z naszego punktu widzenia "czas" zachowuje się stabilnie - właściwie upływa w stabilny sposób wyznaczając nam oś czasu. Nie mamy możliwości cofnięcia się w czasie, albo wskoczenia do innego Wymiaru Czasu. W mikro-czasie jest to możliwe - oczywiście, jeśli pokonamy prędkość graniczną "C" - prędkość światła. Wówczas możemy zyskać atrybuty Tachionu. Taka cząstka może nie mieć jeszcze determinacji przypisania w stabilny sposób, do konkretnego miejsca w czasie - taka cząstka jest "obywatelem" światów równoległych.