Czas proces starzenia

Czas proces starzenia - ten wpis nawiązuje do poprzedniego wpisu, który dotyczył opisu "Czasu z naszego Wszechświata". Proces starzenia wydaje się dość łatwy do interpretacji. Starzejemy się, wszystko się starzeje wokół nas - to wszystko dokonuje się na skutek Czasu/Upływu Czasu. Idąc dalej jest jeszcze prościej - starzejemy się bo nasze komórki nie są w stanie się regenerować i ulegają pewnego rodzaju destrukcji - rozpadają się, po prostu się starzeją.

No tak, to oczywiste, ale jak to się ma do naszej definicji czasu? Dlaczego proces starzenia wygląda właśnie tak - czy nasze komórki mogłby się nie rozpadać, a my "odchodzilibyśmy" - umierali piękni i "młodzi". Czy jest możliwy inny proces starzenia - czy mogłoby to wyglądać inaczej?

Jak może być interpretowany proces starzenia z punktu widzenia naszej Teorii Wszystkiego (ToE) - według Koncepcji Przestrzeni Kwantowej? To jeden z aspektów próby odpowiedzi na pytanie "co to jest Czas", ponieważ sama definicja, opis "Czasu", powinien również uwzględniać jego atrybuty oraz wpływ "czasu" na nasze otoczenie, na otaczającą nas Rzeczywistość.

Czas, jako proces starzenia, z punktu widzenia powstałej struktury Przestrzeni Kwantowej jest z pewnością w ogólne nie zauważalny, ponieważ struktura Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem w naszym rozumieniu definicji "Czasu". Nie można ulegać "starzeniu się", jeśli jest się poza czasem. W naszym Wszechświecie, proces starzenia jest tak naturalny, jak samo pojmowanie Czasu. Wszystko ma swój początek, wszystko ma swój koniec.

W naszym Wszechświecie żądzą prawa fizyki, które umożliwiają opis naszego Wszechświata, jego interpretację, wyznaczają prawa według, których możemy zinterpretować, obserwować proces starzenia. Oznacza to, że podobnie jak "czas", proces starzenia jest kierunkowy - "czas" ma swoją strzałkę czasu.

Z punktu widzenia struktury Przestrzeni Kwantowej "Czas" jest traktowany, jako zbiór wszystkich możliwych chwil, momentów w naszej wieczności - to zbiór wszystkich możliwych scenariuszy, które determinują nasze "wybory". Każdy nasz "wybór" wpływa na zmianę otaczającej nas Rzeczywistości, wpływa na naszą "przyszłość". W taki sposób powstaje sekwencja "chwil", które współtworzą Oś czasu - rozumianą, jako strzałkę czasu. W tym wszystkim, musi również odnaleźć się proces starzenia.

Człowiek, według lini życia - swojej strzałki czasu, ma swoją interpretację "początku" (poczęcia) i końca (śmierci) również w strukturze Przestrzeni Kwantowej. Musi istnieć jakieś odwzorowanie, które formuje ostateczny byt, jakim jest istota ludzka - człowiek. Podobnie, jak masa/materia to interpretacja stabilnego obrazu w punkcie Czasoprzestrzeni, podobnie człowiek, ma swoje odwzorowanie - jako stabilna forma, obraz "zbioru komórek" w danym punkcie Czasoprzestrzeni. To tylko analogia.

Twierdzi się, że Człowiek, na samym początku jest "pusty" - pod każdym względem. Nie posiada odpowiedniej masy mięśniowej, odpowiednich możliwości - nie umie chodzić, uczy się rozpoznawać obrazy, napełnia się emocjami, uczy się, poznaje otaczające go otoczenia, w końcu nabywa umiejętności abstrakcyjnego myślenia - rozwija proces wnioskowania.

Wszystko to powiązane jest z gromadzeniam doświadczenia, które w powiązaniu z procesem samo-uczenia i procesem wnioskowania daje nam możliwość zadziałania "wolnego wyboru". Wolny wybór zmienia naszą Rzeczywistość w Przyszłości. Wolny Wybór ma wpływ na zmiany naszego Wszechświata w następnej chwili. Wynika to ze strzałki czasu.

Jak zatem interpretować proces starzenia? Dlaczego komórki ulegają degradacji - bo co? Skoro atrybutem struktury Przestrzeni Kwantowej jest bycie poza czasem, to dlaczego ten atrybut nie przetrwał w takiej formie w naszym Wszechświecie. Dlaczego prosta forma, jaką jest "kamień/skała", może funkcjonować miliony lat? A człowiek?

Skomplikowana struktura człowieka w opozycji do "kamienia" nie jest dla mnie wystarczającym wytłumaczeniem. Chociaż wcale tego nie neguję, szukam raczej jeszcze innego uzasadnienia, innej interpretacji procesu starzenia - spojrzenia z punktu widzenia Przestrzeni Kwantowej.