Fala Wawera cz.4

Fala Wawera cz.4 koncentruje się na problemie czasu i upływu czasu. Jak już zostało wspomniane, w strukturze Przestrzeni Kwantowej nie ma czasu. Dlatego też powtórzenie pojęcia czasu i rozróżnienie jej od Upływu Czasu wydaje się dość istotne. Nasza Teoria Wszystkiego - Teoria Przestrzeni Kwantowej, szczególną uwagę poświęca tematowi "Czasu". Czas będzie przewijał się w różnych aspektach. Fale Wawera mają również swoją interpretację w czasie.

Zakładając jednak, że struktura Przestrzeni Kwantowej istnieje, możemy również z pewnej konsekwencji stwierdzić, że wszystko, co dotyczy samej struktury Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem (panuje bezczasowość). Oczywiście, "czasem" w naszym rozumieniu, w naszym rozumieniu. Każdy Punkt Energetyczny struktury Przestrzeni Kwantowej ma swój własny upływ czasu – to nawet nie jest czas, tylko upływ czasu. Najpierw zatem musimy wyjaśnić tą różnicę, jaka jest pomiędzy „Czasem a Upływem Czasu”.

Dlaczego to zagadnienie upływu czasu jest ważne? Ponieważ upływ czasu jest jednym z czynników, które wspierają proces przekazywania energii pomiędzy Punktami Energetycznymi. O niektórych już wspomnieliśmy, ale teraz spróbujemy opisać i zdefiniować upływ czasu. Upływ czasu determinuje również kierunkowość Fali Wawera, gdzie czas ma silniejsze oddziaływanie niż energia, dlatego właśnie musimy powiedzieć parę słów na temat „Upływu Czasu”.

Jak powstaje „Upływ Czasu”? Wszystko zaczyna się jeszcze w Tu Świecie, gdzie zostaje uwolniona pierwsza cząstka +Energia ze stanu energetycznego -Energia. Temat ten został już omówiony, ale musimy do niego powrócić. Otóż w procesie uwolnienia cząstki +Energia dokonuje się realizacja planu zdeponowanego w Akcie Kreacji. Plan ten, został umieszczony przez Wielkiego Kreatora w Akcie Kreacji. Są to wszystkie, pierwsze, pierwotne atrybuty kreacji, zawarte, zaplanowane, zdeponowane w jednym spójnym Akcie Kreacji.

Akt Kreacji dokonuje się, objawia się poprzez uwolnienie pojedynczej cząstki +Energia. Jednak ta cząstka +Energia nie jest w stanie zorientować się, że została powołana do życie – właściwie, że została powołana do istnienia. Bo niby w jaki sposób miałaby „wiedzieć”, że „hej to ja, oto jestem”. Słychać mnie?

Będzie kontynuowane ...