Stan subiektywny

Większość procesów, zjawisk, jakie zachodzą w Tu Świecie, a w konsekwencji w Tam Świecie, to procesy subiektywne - subiektywne z punktu widzenia Aktu Kreacji. To Akt Kreacji wyznacza kierunek - cel ostateczny. Każda cząstka +Energia - według "wolnej woli" próbuje być zgodna z atrybutami Aktu Kreacji. To stan subiektywny.

Wszystko dzieje się według zaprojektowanych założeń w Akcie Kreacji, jednocześnie każdy element, każda cząstka +Energia może działać niezależnie. Samo-obserwacja, skutkuje możliwością samo decydowania. Każda cząstka +Energia czuje się niezależna - sprawia to Niebyt, izolator energetyczny, który zapewnia pewną intymność pomiędzy cząstkami. Jednocześnie cząstka +Energia może nawiązać własną relację z dwoma innymi cząstkami +Energia.

Owa relacja jest subiektywna, ponieważ jest jednokierunkowa - to jedna cząstka +Energia nawiązuje przecież relację z dwoma innymi. Taka relacja nie podlega ocenie przez inne cząstki +Energia. Cząstka +Energia jest wolna w swojej relacji. Te dwie cząstki nawiązują zupełnie inne relacje. To pierwotna odpowiedzialność i jedność, która objawia się później w strukturze Przestrzeni Kwantowej. Wytwarza się się poczucie jedności i za razem niezależności oparte na wolnej woli dla każdej Cząstki +Energia. Tak zostało to pomyślane w Akcie Kreacji przez Kreatora.

Akt Kreacji zawiera prawo zgodności. Idealne rozwiązanie. Ludzie dziedziczą możliwość wolnej woli. Poznają tylko po części, to znaczy nie są w stanie przewidzieć skutków, swoich decyzji. Bo nie widzą więcej, niż teraźniejszość – tylko obecna chwila. I to wydaje się piękne. Ale to stan subiektywny - związany z chwilą bieżącą.

Takie warunku stwarzają możliwości wzrostu, stawanie się kimś lepszym – „Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecinne.”

To przesłanie Św. Pawła wydaje się mieć uniwersalną treść, niezależną od czasów, w jakich przyjdzie nam żyć, egzystować. To dziedzictwo zaczerpnięte wprost z Aktu Kreacji. Tam właśnie znajduje się również prawo zgodności. To jest stan subiektywny - oddziaływanie pośrednie z Aktu Kreacji.

Akt Kreacji nie zawierał informacji na temat Dobra i Zła. To byłoby zaprzeczeniem samego Kreatora. Akt Kreacji to Jego dzieło – idealne, nie ma tam miejsca na Zło, a wszystko co jest, jest związane z Dobrem, jednak nie takim, jak ci się wydaje, do jakiego jesteś przyzwyczajony, jakiego doświadczasz. To dobro subiektywne według pomysłu Kreatora, a to, co wydaje ci się dobrem to tylko obrazem Jego dobra. To poznanie dobra częściowego.

Czy zatem, taki stan subiektywny jest naszym ograniczeniem? Wydaje się, że termin "ograniczenie", jest dość niefortunny, z resztą stworzony i wypracowany przez Filozofię. "Ograniczenie" to produkt człowieka. Człowiek wymyślił za pomocą filozofii "ograniczenia". Wynikają one głównie z ogromnej "tęsknoty" za staniem/stawaniem się jak Kreator, na jego podobieństwo. Czasami ta tęsknota jest tak ogromna, że człowiek "przypisuje" sobie w sposób niezgodny cechy Kreator. Stawia się subiektywnie na równi albo ponad Kreatorem. To stan subiektywny i jest nie zgodny.

Jednak my ludzie, nigdy nie możemy być jak Kreator. Możemy być tylko podobni do Jego obrazu. To specyficzny "drive", napęd, który ma nas ukierunkować na Cel Ostateczny. Nie możemy być jak Kreator z prostego powodu. Kreator jest ponad czasem, może istnieć w bezczasie. Człowiek nie może istnieć ponad czasem. To czas wyznacza nasze istnienie.