Replikacja cząstek +Energia

Teraz następuje replikacja cząstek +Energia. Jest jeden stan energetyczny +Energii, i nagle w tej samej chwili jest ich nieskończona liczba – oczywiści wspomnieliśmy, że pojęcie nieskończoności w Tu miejscu rozumiane jest inaczej. Interpretacji nieskończoności może przyjąć zbieżną definicję z twojego świata, choć podobieństwo to zachodzi tylko w szczególnym przypadku.

Nieskończoność w Tu świecie, jest innym pojęciem, inaczej interpretowanym. Nieskończoność w twoim świecie kojarzy się z liczbą, niewyobrażalnie dużą, bezkresem. W Tu świecie, nieskończoność kojarzona jest z konsekwencją, ma o wiele większą pojemność znaczeniową, którą trudno wyrazić w Tu miejscu.

To coś, co umownie „trwa” w przestrzeni  bezczasowej, bezwymiarowej, coś co zawiera jednocześnie i początek i koniec, coś czego jest jedna pojedyncza sztuka, pierwotna cząstka a także nieskończona liczba replikacji takich cząstek znajdujących się w przestrzeni niebytu -Energii. Trudno to definiować, dlatego nie będziemy tego dotykać, nie można dotknąć czegoś czego nie ma, a jednocześnie jest pewnym stanem energetycznym w niebycie -Energii.

No dobrze, już wiadomo, że w procesie kreacji uwalnia się cząstka +Energia pulsuje na czerwono, a później pulsuje na niebiesko, wokół potencjalnie mogą również istnieć podobne cząstki +Energii, do których jednak nie ma dostępu, dlaczego? Dlatego, że nic wokół nich nie ma, może są zbyt odległe, chociaż nie ma Tu Miejscu wymiarów, więc nie możesz mówić o odległości pomiędzy nimi. Pojedyncze, elementarne cząstki +Energii nie są w stanie się zobaczyć, może świecą za słabo – nie są w stanie się dostrzec wzajemnie, do czasu, to znaczy do odpowiedniej chwili. Chwili? W Tu nie ma chwili!

W Tu fizyce, fizyce adekwatnej do Tu miejsca, osobliwie wydarza się coś jeszcze. Wydarza się coś, co umożliwia „nawiązanie” połączenia pomiędzy elementarnymi cząstkami stanów energetycznych +Energii. Wytłumaczymy ci to, cały ten mechanizm, bazując na pewnym przekładzie z twojego świata, twojego Wymiaru Czasowego. Posłużymy się w Tu, przykładem budowania mostu. Szczególnie używamy tej formy „budowania”, jako formy niedokonanej, a mającej się dokonać.