Interpretacja kwaternionu czasu

Interpretacja kwaternionu czasu nie jest oczywista. Aby to zrozumieć, należy najpierw odwołać się do zjawisk, które dokonują się jednocześnie w makro-świecie i mikro-świecie. Jeśli odwołamy się do naszej ToE-Przestrzeni Kwantowej oraz do ToE-koncepcji czasu, wówczas mamy do czynienia z nowym opisem matematycznym, kwaternionu jako nowej definicji "czasu" - to nasz opis czasu zwany ToE-Kwaternion Czasu. Jeśli sama definicja czasu jest tak zawiła, to Interpretacja kwaternionu czasu również może mieć pewne trudności ze zrozumieniem.

Sam opis matematyczny - zastosowanie Zespolonej Funkcji Czasu, nic nam nie wyjaśnia. Rozszerza pojęcie czasu o postać zespoloną. Owo rozszerzenie czasu, ma na celu pokazanie, w jaki sposób zjawiska zachodzące w mikro-świecie mają wpływ na zjawiska zachodzące w makro-świecie - innymi słowy - jak świat cząstek elementarnych wpływa na otaczającą nas Rzeczywistość. Wydaje się, że musi być jakaś relacji w płaszczyźnie czasu pomiędzy tymi światami.

Algebra kwaternionów również uwzględnia pewne operacje, jakie można wykonywać matematycznie na naszym "pojęciu czasu". Choć może to wymaga jeszcze badań i analizy matematycznej. Kwaternion Czasu jest zatem pewną propozycją do opisu "czasu". Własności Kwaternionu Czasu mogą być zatem użyteczne. Wykorzystaliśmy postać Kwaternionu, jako sumę algebraiczną. Wówczas Kwaterniony w tej konstrukcji mają postać:

 

gdzie:  zaś  to pewne obiekty (jednostki urojone) podobne do wartości  w liczbach zespolonych, gdyż zachodzi zależność  Interpretacja kwaternionu czasu wyznacza nową interpretację opartą na opisie matematycznym - Zespolonej Funkcji Czasu.  jest to element neutralny, tak jak w przypadku innych struktur algebraicznych jak np. grup. Często nie uwzględniany w zapisie kwaternionu, dlatego  nazywa się czasami częścią rzeczywistą kwaternionu  Oznacza to, że nasz opis czasu rozszerzonego posiada teraz taki kształt zespolony: 

T_C =  a  +  bi  +  cj  +  dk.

Gdzie wartość ae jest skalarem i wyznacza upływ naszego rzeczywistego czasu, natomiast część urojona: bi  +  cj  +  dk, wyznacza rozszerzenia naszego czasu do opisu zjawisk w świecie cząstek elementarnych. Część Rzeczywista Re (q) jest skalarem, który wyznacza nasz Czas Rzeczywisty. Część Kwaternion można przedstawić w postaci sumy części rzeczywistej oraz urojonej  W tej postaci  zaś  jest wektorem trójwymiarowym. Wówczas przyjmujemy, że część urojona Im (q) jest wektorem trójwymiarowym, który rozszerza nasze pojęcie czasu. To jest pierwszy składnik opisu dla Interpretacji kwaternionu czasu - postać wyrażenia matematycznego.

Część Rzeczywista naszej postaci zespolonego czasu jest interpretacją otaczającej nasz Rzeczywistości. To interpretacja zmian w naszym otoczeniu, które dokonują się w czasie. Oznacza to, że część Rzeczywista rozszerzenia naszego "Czasu" to Wszechświat obserwowany w czasie. Re (q) = a można zinterpretować jako skalar - upływ czasu w jednostkach układy SI - w sekundach. Wówczas to, opis matematyczny naszego rozszerzonego czasu przyjmuje tylko postać wartości Rzeczywistej. Zatem część urojona jest równa zeru. Zatem dla naszej konkretnej chwili czasu zachodzi równanie na rozszerzony czas T_C:

q = T_C = Re (T_C) = a

oraz Im (T_C) = bi  +  cj  +  dk = 0. A jaka jest interpretacja części Urojonej naszej zespolonej funkcji czasu? Część urojona naszego rozszerzenia czasu składa się z trzech składników, które współtworzą urojony wektor. Każda ze składowych (współrzędnych) wektora urojonego ma odrębną interpretację. Jednak wszystkie te składniki mają wymiar urojony gdzie współtworzą postać sumy algebraicznej: Im (T_C) = bi  +  cj  +  dk. Jednostki i, j, k to pewne obiekty (jednostki urojone) podobne do wartości  w liczbach zespolonych, gdyż zachodzi zależność  Jaka jest więc interpretacja?

Interpretacja kwaternionu czasu. Części urojona jest rozszerzeniem naszego czasu. Część urojona opisuje stan cząstek elementarnych, w którym dana cząstka może przebywać w kilku miejscach jednocześnie w tej samej, rzeczywistej chwili z naszego punktu widzenia. Oznacza to, że taka cząstka elementarna nie jest ustabilizowana w naszym czasie, a jej lokalizacja nie jest zdeterminowana. Determinacja miejsca cząstki elementarnej dokonuje się w momencie, kiedy część urojona naszego czasu jest równa zero. Jednostki urojone są mają również swoją interpretację. Jednostki urojone wskazują potencjalne miejsca jakie są, były i jakie będą. Oznacza to, że jednostki urojone odpowiedzialne są za ujawnienie strzałki czasu - naszego rzeczywistego czasu.

Wyobraź sobie, że w naszej jednej chwili - cząstka elementarna, którą obserwujesz, pojawia się w kilku miejscach jednocześnie. Gdybyś mógł zatrzymać nasz rzeczywisty czas, zobaczyłbyś tą samą cząstkę w kilku miejscach jednocześnie. Jeśli taka możliwość wynika z zasady nieoznaczoności oraz z równania Schrödingera, to może oznaczać, że te miejsca ujawniają naszą obserwowaną cząstkę w urojonym czasie. Urojony czas jest w konsekwencji rozszerzeniem naszego, rzeczywistego czasu. Urojony czas pozwala uzyskać zdolności bilokacyjne naszej, obserwowanej cząstki w naszym czasie rzeczywistym.

Interpretacja kwaternionu czasu. Animacja prezentuje w jaki sposób świat cząstek elementarnych oddziaływuje w naszym czasie rzeczywistym. W czasie rzeczywistym, z naszego punktu widzenia, cząstka elementarna w czasie obserwacji ma naturę cząstki obdarzonej masą. Jednak z punktu widzenia świata cząstek elementarnych ta sama cząstka ma podwójną naturę - cząstki i fali. Oznacza to, że jedna cząstka może przebyć drogę podobnie jak fala w urojonym czasie. Wówczas taka cząstka z naszego punktu widzenia może mieć własności falowe. W urojonym czasie taka cząstka zachowuje się jak fala - jej interpretacja masy podąża jak fala w czasie urojonym. Z naszego punktu widzenia, w czasie rzeczywistym, obserwowana cząstka może być gdziekolwiek - jest w nieoznaczonej lokalizacji. Dopiero w chwili obserwacji pojawia się w konkretnej lokalizacji. Urojony czas ma trzy składniki urojone.

Z powyższej animacji możemy wywnioskować, że nasz czas rzeczywisty, to nasze Tu i nasze Teraz - to teraźniejsza chwila. W tej jednej chwili pojawia się niezerowa wartość urojonego czasu. Wartość urojona czasu posiada trzy składniki - trzy wektory urojone skierowane od punktu w czasie rzeczywistym do punktu urojonego czasu danej składowej. Pierwszy składnik (zielony wektor) wyznacza naszą przyszłość - to nasze przyszłe, rzeczywiste Tu i Teraz (kolejna chwila). Drugi składnik (fioletowy wektor) związany jest z naszą przeszłą chwilą - to nasze przeszłe Tu i Teraz (najbliższy moment z przeszłości). Ostatni składnik (niebieski wektor), wskazuje czas rzeczywisty naszej obserwowanej cząstki w innym wymiarze czasu - w innej równoległej rzeczywistości.

Co to wszystko oznacza? Czy zatem świat cząstek elementarnych wie jak jest nasza przyszłość i ma jednocześnie dostęp do naszej przeszłości i do świata równoległego? Z naszego punktu widzenia, wszystkie te miejsca - nasza przyszłość, nasza przeszłość i alternatywna rzeczywistość są miejscami urojonymi. W naszym czasie rzeczywistym - naszym Tu i naszym Teraz, nie mamy żadnego dostępu do: naszej przyszłej chwili, ani do naszej przeszłej chwili ani do naszej równoległej rzeczywistości. Dlatego, z naszego punktu widzenia są to urojone miejsca, w których obowiązuje urojony czas.

Innymi słowy, cząstka elementarna, z której składa się materia, wie jaka będzie następna chwila w naszym czasie rzeczywistym. To trochę bardziej skomplikowane. Cząstka elementarna ma dostęp do wielu możliwych interpretacji naszej najbliższej chwili z przyszłości. Wybór odpowiedniej interpretacji najbliższej chwili z naszej przyszłości jest uzależniony od zmian, jakie zostały wykonane w naszej chwili bieżącej - w naszym Tu i w naszym Teraz. Aby to wyjaśnić prześledźmy przykład.

Wyobraź sobie, że idziesz drogą. Tylko w chwili bieżącej możesz dokonywać zmian - w twoim Tu i twoim Teraz. Nie masz dostępu ani do przeszłości, ani do przyszłości. Jednak to, w jakiej znajdziesz się przyszłości zależy od ciebie - zależne jest od zmiany, jaka się dokonuje w twoim Tu i twoim Teraz. Jeśli idziesz drogą i nagle się zatrzymasz, to twoja przyszła chwila zastanie cię w pozycji stojącej. Jeśli zatem idziesz drogą i nagle skręcisz z prawo, to twoja przyszła chwila ujawni się jako twój obraz podążający w prawo. Dlaczego zatem cząstki elementarne, z których jesteś zbudowany wiedzą, że w następnej chwili się zatrzymasz? A może w następnej chwili skręcisz w prawo? Skąd cząstki elementarne mogą to wiedzieć?

Marek Ożarowski