Czy "czas" może być wielowymiarowy, a może jego postać powinna być zespolona? Czy zatem istnieje coś takiego jak Wielowymiarowość czasu? Czas, definicja “czasu” musi być wielowymiarowa, albo zespolona. Oznacza to, pewien rodzaj relatywizmu w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy. Właściwie, definicja “czasu” zależna jest od wielu aspektów. Czas z naszego punktu widzenia, to tylko jeden z aspektów. Nawet układ odniesienia musi mieć swój czas – swoją definicję czasu. Spróbujemy to wyjaśnić i odpowiedzieć na pytanie dlaczego “czas” ma swoją wielowymiarową definicję.
Nasza ToE zakłada, że struktura powstałej Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem. To pierwszy aspekt definicji czasu – Bycie poza czasem – oczywiście bycie poza czasem, według naszego rozumienia “Czasu” w naszym Tu i Teraz, pojmowania czasu w naszym Wszechświecie. Oznacza to, że w strukturze Przestrzeni Kwantowej nie funkcjonuje pojęcia “czasu” w naszym rozumieniu. Rodzi się pytanie: jak zatem “skonstruowany” jest “czas”? Wydaje się również pewne, że “Czas” ma swój unikalny relatywizm, “relatywizm czasu” – czas jest względny w szerszym pojęciu, niż zakłada to Szczególna teoria względności.
Struktur Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem i oznacza to, że jest w miejscu, w którym rozpoczął się “Wielki Wybuch” – struktura Przestrzeni Kwantowej pozostała w momencie rozpoczęcia kreacji naszego Wszechświata – tam gdzie jest początek narodzin Wszechświata, gdzie nie było jeszcze pojęcia czasu. Według teorii Wielkiego Wybuchu jest gdzieś w punkcie początkowym “Osobliwości“. Nie ma tam czasu, nie ma tam miejsca. Tam, w punkcie początkowym “Osobliwości” dopiero może uwolnić się przestrzeń i czas. Oba te Atrybuty (przestrzeń i czas), podlegają ekspansji. Czas definiuje się, redefiniuje się wraz z ekspansją przestrzeni.
A co się dzieje w naszym Mikro-Świecie – w świecie cząstek elementarnych? Jak tam postrzegany może być “czas”? Z pewnością lepiej można by było odpowiedzieć na to pytanie, gdy obserwacja dokonywała się z punktu widzenia Cząstki Elementarnej. Być może? Wydaje się jednak – intuicyjnie, że kiedy zmierzali byśmy do świata cząstek Elementarnych – do Mikro-Świata, to wówczas “czas” musiałby ulec przedefiniowaniu. Można nawiązać tu do pewnej analogii – przykładu.
W mikro-świecie, pojęcie odległości również ulega pewnemu zachwianiu. Oznacza to, że w mikro-świecie następuje pewne rozkalibrowanie stałych fizycznych w stosunku do naszej otaczającej nas Rzeczywistości. Analogicznie możemy to zaobserwować do problemów pomiędzy teoriami, które próbuję opisać nasz wszechświat i zjawisk, jakie dokonują wokół nas – zobacz link. Czy to oznacza, że relatywizm “czasu”, podobnie jak relatywizm “odległości”, zależny jest od punktu obserwacji?
Punkt obserwacji powiązany jest niewątpliwie ze światem, w którym dokonujemy pomiaru, czy też obserwacji. Jeśli struktura Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem, to będąc częścią struktury Przestrzeni Kwantowej – na przykład, jako Punkt Energetyczny tejże struktury, jesteśmy również poza czasem. Wszystko, co się tam dokonuje, jest poza czasem. Czas dopiero się konstytuuje. W strukturze Przestrzeni Kwantowej pojawiają się pewne przesłanki – Atrybuty, które w kolejnych transformacjach objawią się (dojrzeją) jako pewne wyznaczniki do projekcji naszej definicji “Czasu”.
Czas, jego definicja, jest produktem tego wszystkiego co wydarzyło się poza czasem w strukturze Przestrzeni Kwantowej. Jeśli coś jest poza czasem, to nasz “czas” nie ma żadnego wpływu na to coś. Ale to nie jest relatywizm czasu w pełnym znaczeniu. Relatywizm odnosi się przede wszystkim do miejsca, w którym jest przypisana, przyporządkowana pewna forma “czasu” – tak właśnie należy rozumieć wielowymiarowość czasu – właśnie w połączeniu z relatywizmem czasu do danego miejsca. Co to oznacza? Prześledzimy to na przykładzie.
W naszym wymiarze czasu, w naszym Wszechświecie, “czas” współtworzy wraz z miejscem (przestrzeń) nowy Atrybut opisu naszej, otaczającej nas Rzeczywistości – współtworzy pojęcie czasoprzestrzeni. Można zatem powiedzieć, że nasza Czasoprzestrzeń jest “płaskim” obrazem materii dla danego chwili – to stabilna postać materii, którą doświadczamy tylko w jednej, konkretnej chwili.
Nasze pojęcie “czasu” definiuje “czas” jako zbiór sekwencyjny takich stabilnych obrazów materii – stabilnych tylko dla tej konkretnej chwili. W następnej chwili, obraz materii ulega zmianie. Każda zmiana staje się interpretację naszego postrzegania “czasu”. Dzięki takim zmianom, mamy poczucie upływu czasu.
No dobrze, wyobraź sobie, że możesz powoli, świadomie “zwalniać” czas – “czas” w naszym rozumieniu. Zwolnienia czasu polegają na pewnej transformacji – to bardziej ćwiczenie intelektualne. Wyobraź sobie, że jesteś w miejscu, w którym 1 ms odpowiada naszej jednej sekundzie. Oznacza, to że 1000 sekund istnienia w twoim wyimaginowanym miejscu odpowiada tylko 1 sekundzie w naszej Rzeczywistości. Ile jesteś w stanie zrobić w 1000 sekund? A ile jesteś w stanie zrobić w 1 sekundę?
Jeśli świat według ciebie zatrzyma się na 1 sekundę – wówczas będziesz miał poczucie, że Świat nagle “stanął” w miejscu. Świat stał się w tym momencie “płaski” – nie odnotowałeś żadnych zmian. Ale cały twój obraz, stworzony z materii, z cząstek elementarnych, pokonała w czasie jednej sekundy drogę z Ziemi do Księżyca. I musiał na to wszystko znaleźć “czas” – swój czas, swoje poczucie czasu.
Zespolony opis czasu jest propozycją nowej definicji czasu zespolonego. Nasza Teoria Wszystkiego (ToE-Przestrzeni Kwantowej) zakład, że obecne postrzeganie “czasu” jest niewystarczające. Dlatego wykorzystuje Kwaternion Czasu do opisu matematycznego nowej Koncepcji Czasu. Być może na tym polega Wielowymiarowość czasu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz