Relatywizm czasu jest częścią definicji czasu. Nasza ToE traktuje czas szczególnie, od momentu jego "narodzin". Czas, definicja “czasu” musi być wielowymiarowa. Oznacza to, pewien rodzaj relatywizmu w zależności od miejsca, w którym się znajdujemy. Właściwie od definicja “czasu” zależna jest od wielu aspektów. Czas z naszego punktu widzenia to tylko jeden z aspektów. Nawet układ odniesienia musi mieć swój czas – swoją definicję czasu. Spróbujemy to wyjaśnić i odpowiedzieć na pytanie dlaczego “czas” ma swoją wielowymiarową definicję.
Nasza ToE zakłada, że struktura powstałej Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem. To pierwszy aspekt definicji czasu – Bycie poza czasem – oczywiście bycie poza czasem według naszego rozumienia “Czasu” w naszym Tu i Teraz - w naszym Wymiarze Czasu. Oznacza to, że w strukturze Przestrzeni Kwantowej nie funkcjonuje pojęcia “czasu” w naszym rozumieniu. Rodzi się pytanie: jak zatem “skonstruowany” jest “czas”? Wydaje się również pewne, że “Czas” ma swój unikalny “relatywizm czasu” – jest względny w szerszym pojęciu niż zakłada to Szczególna teoria względności.
Struktur Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem i oznacza to, że jest w miejscu, w którym rozpoczął się “Wielki Wybuch” – struktura Przestrzeni Kwantowej pozostała w momencie rozpoczęcia kreacji naszego Wszechświata. Według teorii Wielkiego Wybuchu jest gdzieś w punkcie początkowym “Osobliwości”. Nie ma tam czasu, nie ma tam miejsca. Tam, w punkcie początkowym “Osobliwości” dopiero może uwolnić się przestrzeń i czas. Oba te Atrybuty (przestrzeń i czas), podlegają ekspansji. Zobacz Akt Kreacji.
A co się dzieje w naszym Mikro-Świecie – w świecie cząstek elementarnych? Jak tam postrzegany może być “czas”? Z pewnością lepiej można by było odpowiedzieć na to pytanie, gdy obserwacja dokonywała się z punktu widzenia Cząstki Elementarnej. Być może? Wydaje się jednak – intuicyjnie, że kiedy zmierzali byśmy do świata cząstek Elementarnych – do Mikro-Świata, to wówczas “czas” musiałby ulec przedefiniowaniu. Można nawiązać tu do analogii.
W mikro-świecie, pojęcie odległości również ulega pewnemu zachwianiu. Oznacza to, że w mikro-świecie następuje pewne rozkalibrowanie stałych fizycznych w stosunku do naszej otaczającej nas Rzeczywistości. Analogicznie możemy to zaobserwować do problemów pomiędzy teoriami, które próbuję opisać nasz wszechświat i zjawisk, jakie dokonują wokół nas – zobacz link. Czy to oznacza, że relatywizm “czasu”, podobnie jak relatywizm “odległości”, zależny jest od punktu obserwacji?
Punkt obserwacji powiązany jest niewątpliwie ze światem, w którym dokonujemy pomiaru, czy też obserwacji. Jeśli struktura Przestrzeni Kwantowej jest poza czasem (bezczasowa), to będąc częścią struktury Przestrzeni Kwantowej – na przykład, jako Punkt Energetyczny tejże struktury, jesteśmy również poza czasem. Wszystko, co się tam dokonuje, jest poza czasem. Czas dopiero się konstytuuje. W strukturze Przestrzeni Kwantowej pojawiają się pewne przesłanki – Atrybuty, które w kolejnych transformacjach objawią się (dojrzeją) jako pewne wyznaczniki do projekcji naszej definicji “Czasu”.
Czas, jego definicja, jest produktem tego wszystkiego, co wydarzyło się poza czasem w strukturze Przestrzeni Kwantowej. Jeśli coś jest poza czasem, to nasz “czas” nie ma żadnego wpływu na to coś. Ale to nie jest relatywizm czasu w pełnym znaczeniu. Relatywizm odnosi się przede wszystkim do miejsca, w którym jest przypisana, przyporządkowana pewna forma czy też własność “czasu” – tak właśnie należy rozumieć wielowymiarowość czasu – właśnie w połączeniu z relatywizmem czasu do danego miejsca. Co to oznacza? Prześledzimy to na przykładzie.
W naszym Wymiarze Czasu, w naszym Wszechświecie, “czas” współtworzy wraz z miejscem (przestrzeń) nowy Atrybut opisu naszej, otaczającej nas Rzeczywistości – współtworzy pojęcie czasoprzestrzeni. Można zatem powiedzieć, że nasza Czasoprzestrzeń jest “płaskim” obrazem materii dla danego chwili – to stabilna postać materii, którą doświadczamy tylko w jednej, konkretnej chwili. Nasze pojęcie “czasu” definiuje “czas” jako zbiór sekwencyjny takich stabilnych obrazów materii – stabilnych tylko dla tej konkretnej chwili. W następnej chwili, obraz materii ulega zmianie. Każda zmiana staje się interpretację naszego postrzegania “czasu”. Dzięki takim zmianom, mamy poczucie czasu/upływu czasu.
No dobrze, wyobraź sobie, że możesz powoli, świadomie “zwalniać” czas – “czas” w naszym rozumieniu. Zwolnienia czasu polegają na pewnej transformacji – to jest ćwiczenie intelektualne. Wyobraź sobie, że jesteś w miejscu, w którym 1 ms odpowiada naszej jednej sekundzie. Oznacza, to że 1000 sekund istnienia w twoim wyimaginowanym miejscu odpowiada tylko 1 sekundzie w naszej Rzeczywistości. Ile jesteś w stanie zrobić w 1000 sekund? A ile jesteś w stanie zrobić w 1 sekundę?
Jeśli świat według ciebie zatrzyma się na 1 sekundę – wówczas będziesz miał poczucie, że Świat nagle “stanął” w miejscu. Świat stał się w tym momencie “płaski” – nie odnotowałeś żadnych zmian. Można to porównać do migawki - zdjęcia, płaskiego obrazu. Ale cały twój obraz, stworzony z materii, z cząstek elementarnych, pokonała w czasie jednej sekundy drogę z Ziemi do Księżyca. I musiał na to wszystko znaleźć “czas” – swój czas, swoje poczucie czasu. To właśnie Relatywizm czasu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz