Samoobserwacja kreacji

W Tu/Tam Miejscu rozpoczyna się formowanie przestrzeni z sieci połączeń. W Tam miejscu można doświadczyć przestrzeni to samoobserwacja kreacji przestrzeni. To wszystko dokonuje się bez czasu, a musi być opisane i zaprezentowane w sposób sekwencyjny. Być może dla Ciebie to trudne do zrozumienia, ale ciężko prezentować, poszczególne elementy, które dzieją się równolegle, sekwencyjnie i w dodatku na przestrzeni dwóch Światów - dwóch wymiarów i to zupełnie obcych dla ludzi.

Nawiązywana relacja może być budowana w nieskończoność, bo nie ma w Tu miejscu czasu, nie ma wymiarów. Jednak poprzez konsekwencje zdarzeń, może się dokonać, a więc, może uzyskać odpowiedni stan kupienia energii, z nieskończoności do skończoności, to jak skrócenie czasu do zera. No i za każdym kolejnym błyskiem, pulsem są widoczne dwa punkty. Ale co się dzieje z tą trzecią cząstką +Energii, na którym „siedzi” obserwator? Czy jest teraz niewidoczna, znika, traci moc?

Podczas apogeum trzech cząstek +Energii, uwalnia się z niebytu przestrzeni energetycznej -Energii tak duży puls, że cząstka +Energii, na którym „siedzi” sobie obserwator, „wchłania” samego obserwatora, cząstka +Energii, na której znajduje się obserwator „otacza” energetycznie układ dwóch „dołączonych” cząstek +Energii, a właściwie trzech cząstek +Energii, staje się jakby środowiskiem wewnątrz którego, obserwator może zauważyć dwa dodatkowe byty, dwa dodatkowe, połączone relacją stany energetyczne +Energii.

Obserwacja tych dwóch cząstek +Energii nie byłaby możliwa, bo pomiędzy trzema +Energii jest wszędzie niebyt -Energia, bezwymiarowy i bezczasowy stan energetyczny o strukturze niewypowiedzianej i niepojętej przez twoje wyobrażenie. Jak już wcześniej powiedzieliśmy ci, nie ma takich porównań, słów, doświadczeń, które jakkolwiek mogłyby wyrazić to, co jest niebytem -Energii, dla ciebie, To miejsce, jest tylko stan energii niewyrażalnej żadnym zmysłem. To świat jest punkt graniczny, od którego zaczynamy Akt Kreacji, granica, za którą nic nie ma, ani czasu, ani, wymiarów, ani słów, ani wypowiedzi, jest Nic. Niebyt. Ciekawe, co na to Kreator?

Teraz już wiesz, że ta cząstka, na której „siedzi” obserwator pozornie znika, to znaczy otula układ trzech cząstek i dzięki temu możesz zauważyć te dwie pozostałe, połączone w relację z tą trzecią, na której siedzisz i obserwujesz cały układ. Gdyby nie energia cząstki +Energii, na której właśnie sobie siedzisz, nie byłoby możliwe „stworzenia”, zlepienia świata w niebycie -Energii i zobaczenia tych dwóch pozostałych, dodatkowych cząstek +Energii.

Ta trzecia, macierzysta cząstka, która jest twoim „punktem widokowym” obserwacji, jest spoiwem, które w niebycie -Energii uświadamia ci dwie inne cząstki +Energii połączone w relacji. Bez relacji, nie ma obserwacji tych dwóch cząstek, a obserwujesz to wszystko kosztem energii cząstki, na której jesteś. Wszystko za sprawą konsekwencji, ona jest w Tu świecie kluczowa, nie odległość, ani czas, którego nie ma. W Tu miejscu liczą się inne rzeczy. Co teraz? Co dalej? W Tu dzieje się inaczej, niż możesz sobie wyobrazić w swoim świecie.